Bij een glas Appelzeller
Vorige week waren we op Krokusverlof in Adelboden. De schitterende bergwandelingen in de Zwitserse zon, sneeuw en zuivere lucht deden deugd. Ze geven je adrenaline en doen je bloed stromen en beseffen hoe ongezond onze dagelijkse levensstijl wel is. Als je daarenboven Heidi met haar vriendinnen Sofie en Sarah ziet schaatsen op de Eisbahn van Adelboden – met de stijl van “Dancing on ice” - is de Wetstraat ver weg.
Toch werd ’s avonds in de bar van Hotel Regina bij een glas Appelzeller nog wat nageborreld over het politieke leven in Vlaanderen. Geen grapjes dit jaar over de love story’s van de VLD’ers maar er werd wel lacherig gedaan over de “ nieuwe” Verhofstadt (in het bijzijn van een Van Rompuy een verplicht nummer …). Mijn Appelzeller-gangers vinden hem ook niet geloofwaardig maar waarschuwden er wel voor dat in de media- en perceptiemaatschappij het onderscheid tussen de fictieve droomwereld van Verhofstadt en de paarse realiteit van de afgelopen jaren voor het brede publiek steeds minder duidelijk is. Daarom werd gesuggereerd bij elke televisieverschijning van Verhofstadt de schermvermelding “ceci est une fiction” te voorzien.
In hotel Regina was men wel niet gelukkig met het “Happy hour ” in Hotel Leopold. Het geeft de media en andere partijen de kans om CD&V opnieuw af te schilderen als de machtspartij die de postjes al verdeelt voor de verkiezingen zijn gewonnen. Eén slechte peiling voor CD&V en een goeie voor VLD en alles blijft mogelijk .Toch vonden de hotelgasten het de juiste strategie om Leterme te sparen voor de laatste weken van de campagne en intussen Herman Van Rompuy op te voeren als de wijze professor die dag voor dag de rode punten van paars aanstreept. Zijn imago sluit naadloos aan bij het goede bestuur en normen en waarden van Leterme. Een droomticket volgens Luc en Roland (mijn hotelgenoten).
Persoonlijk deed ik weinig beloften. Wel herhaalde ik bij een derde glas Appelzeller (29 % vol.) mijn BHV-eden van 2004, 2005 en 2006 met een bijkomend snoepje van een dertiende maand kindergeld als het gezinsbeleid naar Vlaanderen komt.
Ik nam dit jaar in mijn treinbagage wel een fles Appelzeller mee naar huis om na 10 juni Yves, Herman en Jo tijdens het (hopelijk) Happy hour in hotel Leopold een glas te kunnen inschenken dat hen de nodige “vijf” minuten moed kan bezorgen.
Mijn vrienden van Adelboden kijken met belangstelling uit naar de borrelgesprekken van 2008. Ik heb hen beloofd een fles Appelzeller te trakteren als…
Wat kan het leven mooi zijn in de Zwitserse bergen en bij een glas Appelzeller!
Ingevoegd door Eric op zondag 25 februari 2007 om 15:19
Krokusgevoelens
Ma dernière sigarette
Op 20 december rookte ik mijn laatste sigaret. Een carnaval zonder sigaret geeft mij een goed gevoel. Ik ben er eindelijk van verlost. Ik ben nooit een kettingroker geweest,eerder een sociaal roker en een sigarettendief. Het algemeen rookverbod heeft me geholpen. De gezelligheid is weg. Je krijgt er schuldgevoelens van. Paars heeft toch één goede maatregel genomen…
Opnieuw schepen
Ik ben na 20 jaar oppositie opnieuw schepen in Zaventem. Ik kan eindelijk terug concrete dingen doen voor de mensen, oplossingen zoeken voor hun problemen. Ik voel mij verbonden met de mensen van hier. Ik ben bevoegd voor Financiën, Ruimtelijke Ordening, Grondbeleid en Huisvesting.Een hele klus maar ik doe het werk zeer graag. Ik heb het gevoel aan mijn trouwe kiezers en aan de bevolking iets te kunnen teruggeven.Dat geeft mij een goed gevoel.
Mijn oude liefde
Ik blijf me ook tenvolle inzetten voor het Vlaams Parlement.De jongste weken stelde ik vragen over de grenzen van Brussel, het dosssier van de luchthaven, de Vlaamse begroting en de alternatieve financiering (PPS). Na het krokusreces interpelleer ik K. Peeters over de Brusselse geluidsnormen en Zaventem, D .Van Mechelen over het Vlaams Stedelijk Gebied en Y. Leterme over Vlaamse premies en subsidies en het fiscaal regime.Parlementslid zijn blijft een voorrecht en geeft mij na 22 jaar nog steeds een goed gevoel. Met de federale verkiezingen doe ik niet mee. Dat is voor Herman.
Tout va très bien
Het jaarverslag van de Nationale Bank is bijzonder scherp voor het paarse beleid. De begroting vertoont structurele tekorten, de werkgelegenheidsgraad ligt beangstigend laag, de kosten van de vergrijzing worden onbetaalbaar, België verliest internationaal marktaandelen. Maar premier Verhofstadt ziet weer geen problemen. “A part ça, tout va très bien madame la marquise” blijft zijn trouwe slagzin .Hopelijk dit keer het laatste paarse Carnaval. Dat geeft een goed gevoel.
Ingevoegd door Eric op vrijdag 16 februari 2007 om 22:48
Saint Amour
Zwerversliefde
Veel liefde ging verloren in de wind,
en wat de wind wil zullen we nooit weten;
en daarom - voor we elkander weer vergeten-
laten wij zacht zijn voor elkander, kind.
A.Roland Holst, 1888-1976
Ingevoegd door Eric op maandag 12 februari 2007 om 16:19
Respect voor Parlement
Gisteren ondervroeg ik in de commissie Financiën van het Vlaams Parlement minister-president Yves Leterme en minister Dirk Van Mechelen over de begrotingspolitiek. Het begrotingswerk van de Vlaamse Regering kreeg van de Sociaal-Economische Raad van Vlaanderen een grote onderscheiding. Van het gerenommeerde ratingbureau Moody’s kregen de Vlaamse financiën zelfs een triple A (AAA) rating inzake kredietwaardigheid. De begroting 2006 sloot af met een overschot van 500 miljoen euro en in 2008 stevent Vlaanderen af op een nulschuld. In tegenstelling met de federale begroting beroept Vlaanderen zich niet op eenmalige operaties (amper 53 miljoen euro) om de cijfers te doen kloppen maar de Vlaamse financiën zijn structureel gezond.
Toch moet men voorzichtig blijven bij de beoordeling. Sinds haar aantreden financiert de Vlaamse Regering haar investeringen in toenemende mate met alternatieve financiering en Publiek-Private Samenwerking (PPS) in het bijzonder. In de periode 1999-2004 beliepen de alternatieve financieringsprogramma’s 959 miljoen euro. In 2005-2009 lopen ze op tot 5,121 miljard euro. In feite gaat het om een schuldopbouw buiten begroting. Daar is op zichzelf niets mis mee. Europa en de Nationale Bank staan dit toe op voorwaarde dat in de reguliere begroting voldoende machtigingen en middelen zijn voorzien voor de financiering ervan. Toch stelt zich een probleem van controle door het Vlaams Parlement. Dit beschikt over beperkte en onduidelijke informatie over de financiële impact en de investeringswaarde van de programma’s onder alternatieve financiering waardoor het Parlement geen zicht heeft over de budgettaire impact en de beheersbaarheid ervan op termijn.
Het gaat om een bijzonder technische materie waarvoor een parlementslid weinig media-aandacht moet verwachten maar die essentieel is voor de controletaak van het Parlement.
De schuldopbouw van de federale staat in de jaren zeventig is mede het resultaat van een gebrek aan parlementaire controle. Daarom is het belangrijk dat het Parlement haar taak van budgettaire waakhond ernstig neemt. Leterme en Van Mechelen beloofden een transparante rapportering waardoor een analyse en opvolging door het Parlement mogelijk wordt.
Vandaag ergerde ik mij dan ook aan het interview van J.L. Dehaene in Knack die zijn misprijzen voor het Parlement weer niet kon verbergen. “Het Parlement! Nog zo’n instelling met een achterhaalde negentiende-eeuwse organisatie! (bulderlach).” “Ik zou nooit een wetsvoorstel indienen want dat is zinloos”.
Ik ben al 20 jaar een trouw lid van de begrotingscommissie van het Vlaams Parlement. In de oppositiejaren heb ik kunnen bovenspitten dat het met de Vlaamse begroting in de jaren 2003-2004 niet de goede kant uitging. De Regering Leterme heeft inmiddels de situatie na grondige parlementaire kritiek opnieuw rechtgetrokken. Vandaag laten we een geel knipperlicht schijnen over de alternatieve financiering. Leterme en Van Mechelen waren not “amused” met onze bemerkingen maar ze gaan ermee rekening houden.
Het Parlement heeft als één van haar hoofdtaken de Regering en haar budgetten te controleren. Dat was zo in de vorige eeuw en ook vandaag. Macht moet gedeeld worden in een democratie en parlementsleden moeten niet de ambitie hebben populair te zijn bij regeringsleden. Het is daarom goed dat ministers uit het Parlement komen en ze best ook eens langs de andere kant van de barrière functioneren. Ook oppositie kan deugd doen. Dat zou hen behoeden voor uitspraken zoals deze van Dehaene in Knack. Respect a.u.b. voor het Parlement. Ook van staatslieden.
De monumentenstrijd
Monument
De Herisemmolen - molen, productieruimtes, boerderij en woonhuis in één - is een indrukwekkend complex in een al even adembenemend landschap. Al in 1536 stond hier een papiermolen, later werd dat een kartonfabriek (19de eeuw tot ca. 1940). Of hoe een ambachtelijke nijverheid werd geïndustrialiseerd. Je maakt er live mee hoe papier en karton werden vervaardigd. En je kan er seminaries houden, feestvieren en logeren.
Herbestemming
De restauratie begon in de jaren 1990, kreeg in 2001 de Vlaamse Monumentenprijs en is nu aan haar vierde en laatste fase toe. De vzw Herisemvrienden maakten de stoomketel, de lompentrommel en de droogplaten klaar voor bezoekers, die zo het hele productieproces zullen kunnen volgen. De toegankelijkheid en het comfort worden verbeterd en er komt een museumwinkel met exquise papierwaren.
U kunt tot en met zondag 11 februari stemmen : bel 090-55.63.10 – per sms: zend bericht ‘stem 10’ naar nummer 3470 (50 cent) – of via http://www.monumentenstrijd.be
Ingevoegd door Eric op woensdag 7 februari 2007 om 15:04
Terug naar de kern
Over de moord op Bart Bonroy (18 jaar) in Oostende doodgestoken omwille van een sigaret:
- “Overheid kan mentaliteit niet veranderen”. Johan Vande Lanotte.
- “Politiek staat machteloos”. Jo Vandeurzen.
- “Niks aan te doen”. Guy Verhofstadt.
- “We kunnen niet blijven ontkennen dat de maatschappij evolueert naar steeds agressiever. Een gevolg van het steeds scherper wordende individualisme, de toenemende anonimiteit en onverdraagzaamheid”. Brice De Ruyver, veiligheidsadviseur van premier Verhofstadt.
De machteloosheid van de politiek zet aan tot bescheidenheid. Hoe hol klonken in deze context de profileringsverklaringen van het weekend rond stiptere treinen, de open Dialoog en Kongo. Gaat het bij de volgende verkiezingen over een wedstrijd om ideetjes of personen of om waarden. Tot wat is de politiek in staat als er geen samenhangend verhaal is over de waarden en normen waarop een samenleving moet gestoeld zijn?
Tegenover de groeiende vereenzaming en agressiviteit is er nood aan Respect (voor de andere), verantwoordelijkheid (rechten en plichten) en verbondenheid (tegenover het individualisme). Deze woorden zouden centraal moeten staan in de samenlevingsopbouw. Wanneer gaat de politiek in Vlaanderen opnieuw over de kern van onze maatschappelijke problemen? Al dat electoraal gespin dient enkel om de machteloosheid van een bepaalde politieke klasse te verbergen die een debat over normen en waarden steeds afdeed als achterhaald en conservatief. Wie zijn hier de echte progressieven?
Ingevoegd door Eric op maandag 5 februari 2007 om 12:44
pagina 1 van de 1 pagina's